Çocuk yetiştirmeyi birçok şeye benzetebiliriz. Çocuğun kimin elinde hangi ortamda ve hangi şartlarda gelişimini sağladığı önemlidir. Bir ağaca, değerli bir madene, kumaşa ve bunun gibi kişiden kişiye değişen birçok şeye çocuğu benzetmek mümkündür.
Toprağa ekilen tohum önce fide daha sonra fideden ve fidelerin de kök, gövde ve dallarının gelişimlerini tamamlamasıyla ağaçlar oluşur. Tohumla başlayıp ağaç oluşumunu tamamlayana kadar geçen sürede ve sonrasında toprağı işlemek ve bakımını yapmak ihtiyaçlarını karşılamak önemlidir. Tohumu toprağa ekmek yetmez. Tohumu toprağa ektin ilgilenmedin bakımını yapmadın ve korumadın sonucunda cılız bakımsız ve verimsiz bir ağaç ortaya çıkar bu besinsiz ağaçta verimsiz olur ve zamanla kurur.
Madenlerde değerli ve değersiz madenler olmak üzere ikiye ayrılır. Maden değerini bilen ellerde iyi işçilikle ustalıkla bilinçli olarak işlendiğinde değerli bir maden haline gelir. Bir çocuğunda değerini bilir onu maden işler gibi ince ince işler ve onu değerli kılacak niteliklerini ön plana çıkarırsak tohum tarafından kabul gören değerli bir birey haline gelir.
Bir diğer değinilmesi gereken konu da kaderdir. Kaderi iyi ise onu değerli hale getirecek ortamlarda ve kişilerle karşı karşıya getiren hayatın tam kendisidir. Bana göre her şeyin bir kaderi vardır, ipek bir kumaş olsanız fark etmez ancak değerini anlayan iyi bir usta karşısına çıkarsa kumaşı ustalıkla keser, biçer, dokur ve neticesinde paha biçilmez bir elbise yapar. Kumaşın karşısına değerini bilmeyen ustalıktan yoksun biri çıkarsa bir çok kumaştan çuval yapar ve bir köşeye atar.
Çocuğun gelişiminde bir ağacı büyütür gibi emek veren onu yetiştiren sıradan bir madeni ince bir işçilik ile işleyen değerli bir maden haline getiren usta terzi gibi alacak büyük bir ustalıkla keserek biçerek dikecek ve pahalı bir elbise haline getirecek kişi öncelikle anne-babası ve ailesidir.
Ferhat R. KİBAROĞLU
Bir yanıt yazın