Öyle zorluklarla karşılaştım ki yaşamım boyunca.
Kendimi zorlukların içinde boğuşurken gördüm.
Öyle merdivenler çıktım ki hayat yokuşunda.
Kendimi zorluk yolunda çözüm ararken buldum.
Öyle sorunlu insanlarla karşılaştım ki, çözülmez sandığım.
Sorunun onda değil, gönüllere ulaşamayan kendimde buldum.
Her arkama dönüp baktığımda, zaferimden bir lamba yaktım.
Zor acıları küle çevirip, hayat rüzgârın da denize bıraktım.
Zor olan yürek değildir, yeter ki onun için atmasını bil.
Zor olan kaçmak değil, yeter ki sabretmesini bil.
Zor olan vazgeçmek değil, yeter ki savaşmasını bil.
İnsan isterse, zorluk düğmesini bir bir çözer.
Gönül isterse, gökyüzüne mutluluğun resmini çizer.
Uzattığın eli tutan varsa, uzaklar semaya yol olur.
Zor olan insan değil, bir gülücük zorlukları çözer.
Zor insanım benimle yürümek zor deme yanılırsın.
Zorum diye köşeye çekilme yalnız başına kalırsın.
Sana bakan göze gülücük verip, bir gül uzatmazsan.
Zor insanım deyip, zorluk yolunda yorulan sen olursun.
Fatma SAYILIR
Bir yanıt yazın